Uyandığımda ilk sana koşuyorum
Gözümü kapattığımda berrak gözlerin;
Sanki karşımdaymışcasına
İçiyorum ki daha net ol
Bu bulanıklığın arasında
Gözlerim gözlerine değiyor
Sen uzaktayken elim eline
Seni kaybetmek imkansız geliyor
Bu Kozyatağı'nda adıma ağıtlar sıralamaktan daha ürkünç bir varsayım
Ve bunun içinde bir konferans salonuna tabiyiz
Beni tanıyor musun?
Sen korkuyorsun sanki
Ama benim sana söylemek istediklerim var
Söylemiyorum ki; ben de korkuyorum
Kendimi sende kaybetmekten
-Enes Bozkurt
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder