Dersim

yaprakları kızıl bir ağacın dibindeyim,
gölgesi seyir bahçeleri, aşkının,
rüzgar bir isim savurup kulaklarıma,
bir isim savurup ayaklarıma,
büsbütün tutsak edip beni ağacın dallarına,
nefessiz kaldım, kadın,
neferiyim artık yarınların.
yarım kalan her bir şeyin üstünde,
çiçek açmamış her bir polenin,
çiçek açmış her bir polenin ruhunda,
bir arı misali dölleyip sevdanı,
saçma kurşunu gibi savurup dört bir yana,
kaybını tutamayınca avuçlarımda,
neşeyle salladığım o sözlerin,
hüzünle vurduğu gecelerde,
bir de alkolün etkisi yok mu?
beni mahcup eden senin gözlerinde,
ben bir şiir yazarım senin özlemine,
ardından kavuşmalarımız ısıtılır ayrılık önlerine,
kavuşmalarımız, dünden yadigar aslında,
bir güz, bir yaprak dökümü ardından,
çorak toprağın üstünde biten bu ağaçta,
tutsaklıklarımı hatırlatıyor bana.
ne bir türkü çalar artık,
ne bir masal okunur çocuklara,
vurmasalar, dokunmasalar,
belki de kavuşacaktık bir çocuk rüyasında.

-emirhan özdemir