mevsimin en hazin sabahına merhaba de kadın,
aç gözlerini artık,
ne sislisin bu sabah, gözlüklerinin camını silmeyi unutmuşsun,
sinirinde geceden kalma.
omzunda bir pembelik bırakmışım galiba,
gözlerinin sisi bundan,
kaçıp gitmek arzusu duyma, sakın,
sana dokunmam bir daha,
söz veriyorum kadın.
ellerimi kınına geri yerleştireceğim,
dilimi dünden mühürledim,
saçlarımı bile taradım ilk ezanda.
hala mı? o kadar mı kırdım seni,
o kadar mı derinden dokundum vücuduna?
oysa son bir kadeh uzaktık mutluluğumuza.
ellerin yaka paça atmasaydı beni,
hoyratça çekmeseydin şişeleri,
belki,
belki diriltmezdim sinirimi,
hatırlamazdım aldanışlarımı,
unuttuğum, o eski plağın raflarına koyduğum kindarlığımı,
ısıtıp sunmazdım sana.
-emirhan özdemir
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder