sende saklı kalırdı şu aciz zaman,
bir mumun evvelinden akan her şeydin,
tabağı doldurmuştu gözlerin,
sevinçten zıpladığın bütün anların esiriydin,
sabah olmadan da günü bitiremezdin lakin,
bir boynun vardı bir tanrı saklıydı orda bilirdim,
inançsızlıkla yargılandım bir ömür nafile,
koyu teninin altında hüzünlü bir beyaz vardı,
ben onu kirletendim,
ateşin miydim kimi vakit yoksa sade bir kıvılcım mı emin değilim,
mumu eriten ben miydim yoksa bir sanrı mı hala düşlediğim her şey,
akan ben olmalıydım gözlerinden,
göğüslerine damlamalıydım süzüle süzüle,
anaç bir tavır takınmalıydım belki,
nüksedip kasıklarına ağrıtmalıydım her noktanı,
yaratıcım allahım ne denli severdi seni,
benden de öte günahkardır kendisi,
porselen bir tabak önünde çiçeklerin dizili,
ezmeden kokla onları öpmeden sür dudaklarına,
bir duman olsan erisen yanaklarımda,
bu gece olsan, yanıbaşımda duran hologram bir poster misali,
iki yönüyle de titretseydin tenimi,
ulaşılmak da zor ulaşmak da sevgilim,
farkındalığın özrü kabul olmaz da şimdi,
eriyen her şey sensin,
erimiş bütün şekerler de sen,
ben bir karıncayım,
eziliyorum,
durma ez beni.
durma ez beni.
-emirhan özdemir
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder