Bir şehirden ayrılırken metroda
Duraklara bakar kalırsın
Sırt çantan anılarını taşısa kafi!
Öyle bir taç atıcam ki şimdi şabanların meslektaşlarına
Gülmekten parmaklarını yersin
Hem Çankaya'da inip son kez bakacak vaktim de kalmayabilr
Biri gözucuyla yazdıklarımı okusa kahkaha atarım
Birileri alkışlamaya başlar topal metro şarkıcısını
Çantamı yere koyarım 50lerinde bir dayı basar durur
Güzel bir uğurlama oldu varsayalım
Te Ege Üniversitesi'ne kadar koşalım
Koşalım da Manisa alkış tutsun Bozyaka'ya
Bir şair ölmüş, koşarak alkışlayalım
Taptaze bir bulut gökyüzünü havada tutuyor
Ben akşamları yemeğe yetişemem hiç
Plan yapma yani
Beni alıp götürecek arabaya da yetişmesem iyi
Ama daha boyoz ısmarlayacaklar bildiğime göre
Ahlat ne demek diye soradurur hastane meczubu gözlüklü Frenkler
Frengiden müzdaripmiş ağladığı
Biliyorum ama bildiklerimi de susuyorum kimi zaman
Bir durak çok uzun gelir işte bazı günler
Bazı anlar korkudan kaçamam bile
Sesim titrer diye konuşmadığı
Bir beyit de tazeleyemem kendi kendime
-Enes Bozkurt
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder